Öğlen sıcağı ve tepemizdeki güneş dikenli teller gibi tenimi yırtıyordu. Asfaltın kıyısındaki ağaçların gölgesinden yürümeye çalıyordum. Yolun zifti kaynamış kara lastik ayakkabılarıma yapışıyordu. Demir...

Bu gün içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Uyumak istemiyorum, yemek yemeyi, şarkı söylemeyi bile…. İçimde kocaman bir bulut var. Kocaman gri bir aydınlık. Kurşun...

III - Evet, maalesef öyle… - Yani iki kez de boşandın öyle mi? - Evet, matematiğin de hiç fena değil yani. - Kaç çocuğun var. - İlk eşimden bir, ikinciden bir, üçüncüsünden...

İlk olarak ne zaman para kazanmak için çalıştığımı anımsamıyorum. On on bir yaşlarındayken sergiden üzüm kaldırmaya yardım etmiş olabilirim. Ya da akşamüzeri pamuk...

Sinop’a kış nazlanarak gelir. Kasım başında Dıranaz’a kar düşer. Düştüğü yerde kalır. Sahile aralık sonuna kadar uğramaz. Kış özlenmez diyeceksiniz. Haklısınız. Bazı kendini bilmezler...