Gecenin ayazı dallarda çiğ olup birikmiş bir sabaha başladık. Taşlar ıslak, toprak ıslak son yağmurların ardından topraktan yükselmeye çalışan çimenler ıslaktı. Ağır bir aküyü...

Canımı dişime takıp korka korka hastanenin kapısından girdim. Doktorları bilirsiniz, her şeyi abartmayı severler. Dişlerin berbat, dedi.. Kemiklerin erimiş. Bunların hepsini çekmemiz lazım. Abartmayı...

En az iki senesi var. Bir akşamüzeri çıkıp gelmişti. Hava iyice kararmıştı. Önce açık seçik görememiştim hatta. Bir karartı zeytinin dibinden kulübenin altına...

Trenden sıkılmıştım, uçaktan, vapurdan, helikopter ve otobüslerden… Rüyada bile olsa ayaklarımın altında toprağı hissetmeyi istiyordum. Fakat bir rüyanın içinde gezip dolaşıyorsanız sizi kovalayan köpekten...

Anılar labirentinde dolaşmak yıpratıcıdır. Çünkü orada hüzünler, acılar ve sevinçler kocaman karmakarışık bir yığın halindedir. Karşınıza ne çıkacağını bilemezsiniz. Büyük bir umutla yola çıkarsınız....