Yağmur yağıyor. Çise çise, usul usul, yumuşacık. Ölümlerin ardından, mezarlardaki göz yaşları kurumadan… Yağmur yağıyor, hüzün, keder ve acı harmanı bir yağmur. Yapraksız dalları...

Ablam mısır patlattı öğretmenim. Sobanın üzerinde kestane patlattık. Portakal almıştı babam. Elma da vardı. Biz hindi kesmedik öğretmenim. Normal yemek yedik. Annem kuzinede kabak...

Apatin Treni sabahın ilk ışıklarında kasaba istasyonuna girdi. Trenden o çantalı ve önemli adamla birlikte indik. Beni evime kadar götürdü. Kendisini içeri davet...

Öğlen sıcağı ve tepemizdeki güneş dikenli teller gibi tenimi yırtıyordu. Asfaltın kıyısındaki ağaçların gölgesinden yürümeye çalıyordum. Yolun zifti kaynamış kara lastik ayakkabılarıma yapışıyordu. Demir...

Ben o elmayı yemeyecektim. Ağzımın suyu aksa da yemeyecektim. O elma sihirliydi. Yok, yok zehirliydi. Tamam, bütün suç bende olsun. Ama onu...