Güzel Yaşadım’la tanıdım onu ardından ‘Balyoz’ geldi sonra da ölüm haberi…
Güzel Yaşadım’da hayatını olduğu gibi anlatmıştı bütün samimiyetiyle. Vasiyetini bile yazmıştı öleceğini biliyormuş gibi…
Uzun süreden beri nadir görünen bir hastalıkla cebelleşiyordu. Bir süre Ankara’da tedavi gördü sonra Yahya Kaptan’daki evinde dinlenmeye çekildi. Bu dönemde umudum umutsuzluğa dönüştü, dev gibi adam çökmüştü.
85 yaşında olmasına rağmen, parlak bir zekâya sahipti. Hafızası dinç, dimağı sağlamdı. Onunla konuşmak tarih sayfalarının arasında dolaşmak gibiydi.
Kitaplarımı okurken satırların altlarını tek tek çizerdi. Yanlışlarımı söylerken kimi zaman yererdi kimi zaman överdi. Bunu yaparken öğretmen edasıyla bütün bildiklerini paylaşırdı.
Onun her eleştirisi benim için bir öğretiydi. Başlı başına bir okuldu. Güzel yaşadı o. Diğer insanlar gibi yaşarmış gibi yapmadı. Yaşadığı hayatın hakkını verdi. Korkmadı, yılmadı, kalemini kırmadı. Kimseye boyun eğmedi. Dostlukla, kavgayla, neşeyle yaşadı.
Dost oldu, arkadaş oldu en önemlisi de sırdaş oldu. Yaşadı bu hayatı sevgiyle, saygıyla en çok da kavgayla.
Güzel yaşayıp güzel anılar bırakarak gitti. Kalemini kırmadı, kırdırmadı. Yılmadı, zorluklar karşısında boyun eğmedi.
Yaşarken bir dev gibi yaşadı beni de yaşattı.
Sonunda diğer güzel insanlar gibi güzel bir ata binip gitti…
Işıklar içinde uyu güzel insan!!!
Neslihan Minel
