Canan Kaftancıoğlu’na
İstanbul ki erguvandır
Rengi gönül çelen
Tam da dindi derken lodoslar
Karışır yer gök
Bir kadın “he hey!” leri yırtar Boğaz’ı
Şah verir kırıldığı yerden dallar.
İstanbul ki incesazdır
Ekleye ekleye ezgiyi ezgiye
Karanfil şafaklı sabahlara ulaşır
Güneş toplayıcısı bir kadın
Yüreği Türkmen keskisi
Yıldız devşirir gecelerden
Ödünsüz, kararlı, ince….
İstanbul ki subaşıdır
Bıçkın, gözde
Yedikule’den Ziverbey’e
Acının dibidir, ihanetin rahmi
Bir kadın eşeler külünü direncin
Üfler korunu
Cemrelerden de önce düşer
Havaya, suya
Ve elbette yarınlara
Her yanı deniz çocuklar.
İstanbul ki zamandır
Ezelden ebede
Biçerken gök ekinleri
Madrabazlar, tasbazlar
Bir kadın can olur canan olur
Doysun diye çocuklar
Hakça, eşitçe, kardeşçe…
Hamdi Topçuoğlu
