Atatürk düşmanlarının baş tacı edilmesini sineye çeken; Atatürk düşmanlığının zamanın geçer akçesi olmasına engel olamayan bir öğretmen olarak, Atatürk’ün kara tahta başına geçip başöğretmenlik yaptığı günü, hiç suçluluk duygusu hissetmeden öğretmenler günü olarak nasıl kutlayabilirim ben?
31 Haziran 1970 tarihinde mezun olan, 1 Temmuz 1970 tarihinde ataması yapılarak maaşı cebine konan bir öğretmen olarak yıllarca atanmayan, saatine 13 TL değer biçilen, sözleşmeli, ücretli diye diye paramparça edilen genç meslektaşlarımdan utanmadan neyi kutlayabilirim ben?
Bizler öğretmen olabilmek için 9 yıl dirsek çürütmüştük. Oysa bugün bakanlık müsteşarından okul müdürüne ilahiyat ve imam hatip mezunları tarafından yönetilen; on binlerce imamın bir gecede öğretmen yapıldığı bir milli eğitimde neyi kutlayabilirim ben?
Selahattin Şimşek, idealist bir cumhuriyet eğitimcisiydi. Gönüllü gittiği Hakkari’de çalışırken 3 Mayıs 1960’da Zap Suyu’nda boğuldu. Aybüke Yalçın, çiçeği burnunda müzik öğretmeniydi. Selahattin Şimşek’ten 57 yıl sonra Batman’da katledildiğinde 23 yaşındaydı.
Her nerede olursa olsun, yanlızca öğretmen olduğu için şehit olan, yaralanan öğretmenlerimizi anmayan; onlara ya da yakınlarına bir demet çiçeği bile çok gören bir zihniyetin egemen olduğu bir toplumda neyi kutlayabilirim ben?
Biliyorum, bu iç çatışmalarım, karamsarlıklarım, umutsuzluklarım bana kalmalı.
Biliyorum, öfkemi kınında saklamalı; dünden daha inanmış ve kararlı olarak son nefesime dek yoluma devam etmeliyim.
Elbette yalnız ve yalnız öğretmen olmayı yaşamlarının gayesi olarak seçmiş tüm meslektaşlarımın öğretmenler gününü içten başarı dileklerimle kutlamalıyım.
Ve elbette bu yolda sonsuzluğa göçenleri en çok da bugün anmak ve şükranlarımı sunmak görevim benim.
Hamdi Topçuoğlu
